اثرات پیش‌گیری‌کننده پروژسترون بر پاسخ‌های رفتاری درد در مدل درد نوروپاتیک فشردگی مزمن عصب سیاتیک در موش صحرایی

هدف:درد نوروپاتیک نوعی درد مزمن است که به دنبال آسیب به اعصاب مرکزی و محیطی به‌وجود می‌آید. درد نوروپاتی از نظر سلامت عمومی حائز اهمیت می‌باشد. علی‌رغم وجود انتخاب‌های درمانی،درمان درد نوروپاتی با چالش‌هایی روبرو است. زیرا دلایل و مکانیسم‌های متفاوتی باعث بروز این بیماری می‌شود. یکی از مدل‌های تجربی که به مدل نوروپاتیک ایجاد شده در انسان بسیار نزدیک است، مدل (Chronic Constriction Injury) CCI یا آسیب مزمن منتج از فشردگی عصب است. پروژسترون یکی از نورواستروئیدهایی است که دارای خواص ضد دردی و ضد التهابی می‌باشد و گیرنده های گابا-A  نقش مهمی در وساطت اثر پروژسترون دارند. در این مطالعه اثرات پیش‌گیری‌کننده پروژسترون بر پاسخ‌های رفتاری درد و نقش گیرنده  های گیرنده های گابا-A   در اثرات احتمالی آن در موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش‌ها: در این مطالعه از 70 سر رت نر نژاد ویستار در 7 گروه (10=n) استفاده شد. ابتدا درد نوروپاتیک با روش CCI در گروه‌های مربوطه ایجاد شد. پس از ایجاد  CCI، از روزدوم تا روز 13 داروها تزریق شدند. داروها شامل پروژسترون ( 6 میلی گرم به ازای یک کیلوگرم) و  بیکوکولین  ( انتاگونیست گیرنده گابا-A    در دوزهای نیم یا 2 میلی گرم به ازای یک گیلوگرم) تزریق شدند. در روز 14 و 27 بعد از CCI تست‌های رفتاری شامل آلودینیای مکانیکی، هایپرآلژزیای حرارتی انجام شد. یافته‌ها: تزریق روزانه پروژسترون به مدت 12 روز در موش‌هایCCI شده از ایجاد پدیده آلودینیای مکانیکی و هایپرآلژزیای حرارتی جلوگیری نمود  و این اثر بیکوکولین مهار شد. نتیجه‌گیری:یافته‌های این تحقیق  پیشنهاد می‌کند که درمان با پروژسترون در زمانی‌که نوروپاتی محیطی حاصل از CCI در حال توسعه و تثبیت است، از ایجاد نوروپاتی (حداقل تا اندازه‌ای از طریق گیرنده های گابا-A) جلوگیری نماید.